هی مرغک بهشتی بر برگ گُل نوشتی/ سیدعلی صالحی

یاد

هی مرغک بهشتی بر برگ گُل نوشتی

دردا از این شکستن: صد آینه به خشتی!؟

آری تو ای رهایی ! بیداد از این جدایی

مُردیم و مِی نزد جوش، پس کو، بگو کجایی؟

در فصل سر به داران، یاران به یادِ یاران

با خونِ دل نوشتند: کو نازنینْ سواران؟

من از شَبَت شنیده: یک روزِ خوش ندیده

مُرغان روشنایی ... رفتند پَر بُریده

اما به روز دیگر، از خواب نور و کوثر

صد نی‌نوا بَرآید، از نی‌ستانِ خاور

یعنی که از بهاران، روزی صدای باران

می‌ آید از ترانه، سرمستِ هوشیاران

سیدعلی صالحی